Μια ακόμη δολοφονία, φωτίζει το σκοτεινό δωμάτιο των ανθρωπίνων σχέσεων, ιδιαίτερα των συζυγικών στη κοινωνία μας.

Ένας ακόμη άνδρας σκοτώνει τη γυναίκα του, τη μάνα των παιδιών του, «τον άνθρωπο του». Βέβαια ,πάντα στη ανθρώπινη ζωή υπήρχαν οι φόνοι, οι συζυγοκτονίες και η άκρατη βία κυρίως μεταξύ ανδρών και γυναικών.

Οι γυναικοκτονίες, όπως τις αποκαλούμε σήμερα, δεν είναι τωρινό γεγονός. Αυτό, που τώρα δείχνει να ανεβαίνει είναι οι πολλές δολοφονίες των γυναικών από τους συντρόφους - συζύγους αλλά και γονείς.

Πρέπει να σας πω ότι το φαινόμενο της βίας είναι αυξανόμενο στη τελευταία 20ετια, δυστυχώς αναμενόμενο στις συνθήκες και τρόπο ζωής μας με περισσότερο θυμό, λιγότερη ενσυναίσθηση, μειωμένη ανοχή, αποσύνδεση της επικοινωνίας μεταξύ των ανθρωπίνων σχέσεων, έλλειψη αυτοδιαχείρισης κρίσεων και ασφαλώς σηματοδότηση της ναρκισσιστικής εγωπάθειας του κενού εαυτού μας.

Εάν όμως εστιάσουμε ειδικότερα στις γυναικοκτονίες, τότε βλέπουμε τη πλήρη αδυναμία των ανδρών αυτών, να ωριμάσουν συναισθηματικά και να αντιληφθούν ουσιαστικά την πλήρη εξάρτηση τους από τη σχέση που έχτισαν με εκείνες τις γυναίκες, που εξέφρασαν τη απόφαση τους, να διακόψουν τους δεσμούς αυτούς.

Γιατί όμως ο άνδρας σκοτώνει τη γυναίκα που τον απορρίπτει;

Και όταν μάλιστα αυτή η γυναίκα είναι και μάνα των παιδιών του!

Γιατί δεν καταλαβαίνει ότι, καταστρέφει ότι πιο σημαντικό έχει στη ζωή του, ακόμη και τον ίδιο τον εαυτό του; Κρατήστε λοιπόν τρεις λόγους που κάνουν ένα άνδρα… να μην γίνεται ποτέ άνδρας!

1. Ο άνδρας γεννιέται από μια γυναίκα που δεν τον αφήνει να ωριμάσει, να δέχεται την αλήθεια, να αποδέχεται την άρνηση και την απόρριψη.

2. Ο άνδρας θεωρεί ότι είναι πιο δυνατός από την γυναίκα και έχει γαλουχηθεί με την αντίληψη, ότι τα μπράτσα του είναι πιο δυνατά από τα λόγια του, καθώς το δίκαιο του το βρίσκει με τη βία, μη μπορώντας να διαχειριστεί τη λεκτική θέση της γυναίκας του, που εύκολα τον θυμώνει και τον κολλάει στο τοίχο, γκρεμίζοντας τον με τα λάθη του, ακόμη και στα παιδιά του. Ας μην ξεχνάμε ότι η γυναίκα μάνα, ζητάει υπευθυνότητα και συνέπεια από τον πατέρα των παιδιών της!

3. Η σύγχρονη κοινωνία, επιτρέπει και στα δυο φύλα το δικαίωμα της ατομικής επιλογής της ζωής, σε μια σχέση που ο ένας εκ των δυο ,θέλει να γυρίσει σελίδα στη ζωή του. Εδώ ο άνδρας χάνει κατά κράτος, γιατί κουβαλάει λογικές κτήσης της γυναίκας, που ουσιαστικά τον παντρεύεται, γιατί τον έχει επιλέξει ως ικανό να αναπτύξει τη ζωή της και να κάνει παιδί μαζί του. Όταν όμως εκείνος δεν είναι ικανός, βολεμένος μέσα σε ένα γάμο, που μπορεί να του φουντώσει τη ζήλεια και την παράνοια του, βλέποντας την πόρτα της εξόδου, τότε γίνεται έντονα καχύποπτος, τοξικός με το «όχι» που έρχεται πάνω του, μην καταλαβαίνοντας ότι πρέπει να δεχτεί αυτό το όχι, όσο επώδυνο και να το νιώθει, για να προστατεύσει τον εαυτό του ,τα παιδιά του, πηγαίνοντας την ζωή του παρακάτω…

Ο επίλογος σε αυτές τις σκέψεις μου, είναι ο προβληματισμός για τη σχέση του σημερινού ανθρώπου με τα ψηφιακά δίκτυα , τη δυσκολία του να αγαπήσει και να αγαπηθεί ,την ευκολία να εξαφανίσει αυτόν που δεν τον αποδέχεται , τον θυμό του, τις χρεώσεις του με την κοινωνία ,τις ουσίες που βάζει μέσα στο μυαλό του, τους φόβους του, την «δίκαιη βία» του, την έλλειψη επικοινωνίας και χαράς για τη ζωή του.

Ας μην ξεχνάμε, αυτό που συχνά λέω: «για να αγαπήσω εσένα, πρέπει πρώτα, να μάθω να αγαπώ εμένα!»

Πηγή: Θάνος Ασκητής, Καθηγητής Ψυχιατρικής, Πρόεδρος στην εταιρεία Ινστιτούτο Ψυχικής & Σεξουαλικής Υγείας Δρ.Θάνος Ασκητής