H ανάρτηση του ΑΝΤΩΝΗ ΚΟΥΦΑΛΗ, Θεατρικού Συγγραφέα, π. Καλλιτεχνικού Διευθυντή Εθνικού Θεάτρου
ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΕΣΣΑ
Λιγο μετα τη συμπληρωση των 100 χρονων λειτουργιας του ο Φεσσας σφαλισε την εξωπορτα κι εβαλε τελος στη χρυση του ιστορια.
Πως να επιβιωσει μια τρούφα αληθινης σοκολατας αναμεσα σε εκατονταδες ζαχαρενιες γευσεις της συγχρονης ζαχαροπλαστικης;
Ο Φεσσας δεν ηταν ενα απλό ζαχαροπλαστειο.
Ηταν το περασμα της σοκολατας ως ενοχο μυστικο απο το μεταπολεμικο κρατος στην αστικη νομενκλατουρα των 60ς.
Ηταν η επιτομή της παστας ως καθημερινης ηδονης ολων των ηλικιων.
Ηταν η ενοχη απολαυση καταναλωσης ενος μιλφειγ και το τροπαιο των μαθητικων μας επιτευγμάτων υπο τη μορφη ενος κρουασαν με φυλλο και πλουσιο καρυδι.
Ηταν ακομη η τελευταια ηρωική μπουκια αφρατου τσουρεκιου προτου εισχωρησουμε στα αριστοκρατικα Ολυμπια για λιγο αμερικανικό σινεμά απο τον εξωστη.Ηταν πολλα αλλα.
Ηταν και στυλ, ισορροπια, ακομη και γευστικη αλαζονεία.
Τον τελευταιο καιρο ο Φεσσας δεν ηταν αυτο που ξεραμε.
Μετα απο 100 plus χρονια αν δεν βιομηχανοποιηθεις, παραιτείσαι κουρασμενος.
Αλλα αυτο δεν επηρεαζει καθολου τις μοσχομυριστες μας αναμνησεις.
Η ζωη μας ειναι και μια σουμα γευσεων, μυρουδιων, μπαχαρικων και ζυμης. Βαλτε σ αυτα και την φρυγανισμενη ζαχαρη με την παχυρευστη σοκολατα του Φεσσα και voila η αμαρτωλη διαθηκη της γενιας μας.
ΥΓ Αφιερωμενο στον καλλιτεχνη και φιλο Θαναση Δημου ,τρελλο οπαδο της glossy- Φεσσας - αποψης για το γλυκο.